Tilbake.. !

Tysdag!

Kom til Quito rundt kl 13, og tok ein taxi til Plaza Foch. Kjente lukta av Quito med ein gong eg kom ut av flyplassen. Veldig rart for meg å vera i Quito igjen, men den samme gode følelsen kom fort. Føler meg heime her. Signe fekk også ein god følelse, så det lover godt! Kom oss inn på eit hostell som eg visste om frå sist gong eg var her, og tok ein dubb. Høgda merkast ganske kjapt, vi er supertrøytte og slitne. Låg i senga og titta ut glaset, då eg jammen ser at Inty( guiden min på Cotopaxi i februar) komme svingande inn med bilen utafor hostellet. Hoppa ut av rommet då han kom opp trappa, og sjølv om vi hadde avtalt å møtast seinare på kvelden ein annan plass vart han ganske så overraska. Han vart romkameraten til meg og Signe, og to rare russarar. Det er tre rom her, med seks senger på kvart rom. Hostellet er reint og fint, med felles utearel med hengekøyer( når ikkje teltet er oppe). Teltet er tydelegvis bebudd av nokre som jobbar her, og det luktar søtt konstant og siv ut røyk. Merkeleg. Den eine av teltbuarane er konstant høg. Men dette tåler valdresjentene. Det er også eit kjøkken vi kan bruke, noko som gjer at vi sparer litt penger. På kvelden var vi med på Uruguaysk aften. Langbord med forskjellige rettar. Ris og bønner, fisk, kjøtt, yuka, friterte bananar og søte arme riddarar til dessert. Delte ei flaske vin med Inty og tidlig i seng. Onsdag!

Inty skulle opp i fjellet for å guide ei gruppe, så tok eit farvel med han og avtalte å møte han i Otavalo i helga. Eg og Signe tok ein bytur og vart igjen slitne berre av ein gåtur. Håper aklimatiseringa får fart på seg snart. Var ein tur innom den gamle skula mi, og fekk helst på fleire der og meldt oss på ein skuletur til gamlebyen i morgon. Sidan det er Ladies Night i kveld avtalte vi møte med Alan( min gamle salsalærar) seinare på kvelden. Åt på Mexicansk plass og tok eit par glass av ein spesialitet i Quito, nemlig Canelazo. Gjekk på den lokale salsabaren der vi møtte Alan. Både eg og Signe fekk svinga oss til heite salsarytmer og tusla heim etter litt nattmat.

Torsdag!
Vakna opp åleine på dormen vår, dei to andre på rommet reiste tydeligvis midt på natta. Gjekk ein tur i byen og på marknaden, der eg måtte kjøpe meg ein ny genser, då nokon tok min på salsabaren. Høgda har verkeleg innverknad på formen, og vi måtte jammen ta ein strekk på 2 timar midt på dagen. Tusla ein tur i Mariscal før vi var klare for sigtseeing i gamlebyen med skula. Fin kveldstur til "Virgin Maria" som ser utover heile byen, den spanske gata " La ronda" der vi drakk Canelazo, Presidentpalasset og diverse kulturinnslag her og der. Fått ny romkompis, ein homofil New Yorker som han sjølv så og seie presenterte seg som.

Fredag!

Kom oss til Otavalo med taxi( rundt 40 NOK pr person for 2 timers taxitur) i dag tidlig. Delte rom med vår kjære Inty, som kom frå ein topptur på rundt 5000 m.o.h, der han hadde guida nokre amerikanarar. Deilig middag på kvelden med vin. La oss tidlig og sto opp til marknadsdag! Laurdagane er den store dagen for å handle i Otavalo, og vi fekk med oss mykje artig stæsj. Pruta og sto i. Svært så fornøgde .Skulle eigentleg sitje på med Inty til Cotopaxi og etterpå Quito, men han måtte ta med utstyr osv for nokon andre, så vi vart satt av på rutebilstasjonen i Otavalo. Bussturen var varm, klam og lang nok, men med litt musikkinnslag undervegs tar vi det som ei oppleving i seg sjølv. Stakk rett på den mexicanske sjappa ved Plaza Foch, då vi var ganske så svoltne. Har avtalt ein kveld på Gaybar med vår kjære nye venn frå New York, så vi får sjå kva kvelden bringer!

Bocas i våre hjarter!

Onsdag!

Etter ei merkeleg og artig bursdagfeiring av kjære Siv, var dette dagen for å "slappe" av. Endeleg, vi har jo verkeleg hatt eit stramt program dei siste dagane. Det vart ein spadag, og på ettermiddagen kom Andris med båten sin, og vi vart med for å sjå på at han og "Emil" surfa. Stakk også innom Bastimento og nabolaget til Andres, der var det mange søte ungar og mindre søte hundar. Fekk leika litt med alle, og satte kursen mot Bocas igjen. Kunne ikkje ta kvelden utan å stikke innom vår kjære Iguana bar. Bartenderne har byrja å gje oss litt ekstra for pengane og vi dansa til natta kom.
Torsdag!

Eit av mange mål i Bocas var å komme seg på Yoga, noko vi endeleg klarte. Eg og Signe ihvertfall, Siv venta heller utanfor og vart kasta bort av Yogalæraren då ho gjekk rett på ei potte utpå verandaen som tydeligvis bråka. Ho tok også mobilen til Signe, då det vi ikkje skulle bli forstyrra av noko frå the "outside" world. Fin time med mange artige øvelsar. Feira med mexicansk mat på "The gringo". Etterpå klipte vi oss hos Lil, ei amerikansk dame som hadde fått smaken på det gode liv i Boca. Salongen var under palmene i hagen hennar, og vasking av hår måtte vi gjere sjølv i kaldt vatn. Er no måte på kor mykje ein skal få for pengane. MIddag med ein sveitser som heiter Christian på Bamboo og rolig kveld med vin. Eller nokon måtte jo prøve litt meir sacco, ihvertfall når ein får det gratis.. Mondu Taitu først sjølvsagt, viktig å ta "runda". Møtte Olsen brothers og Emil i Lønneberget. Nokre lokale heltar. No skal det nevnast at alle barturene våre ikkje innebær total rotbløyte, men er ein naturleg arena for sosial omgang.
Fredag!

Vi vakna opp til ei forferdeleg nyheit på CNN. Oslo og Utøya drapene. Dette går sjølvsagt inn på oss, men det er samtidig vanskeleg å forestille seg korleis det er for dei heime. Noreg er i sorg, og vi følger med på nyheitene. Dette er samtaleemnet her i Panama også. Vi blir nok litt isolerte frå heile greia, og kanskje det er godt. Vi veit ikkje.
Vi kan å ta vare på oss sjølve, og i dag tok Signe og Siv massasje. Eg sto over, og gjekk 10 runder i byen saman med Andres for å sjå etter hans ven Alonso, og min ven Marcel. Marcel var ein sveitser eg gjekk på spanskskule med i Quito som har reist sidan. Vi har holdt litt kontakt på facebook, og jammen kom han ikkje hit samtidig som eg er her. Dumpa tilslutt borti han på eit hostel. Han var trøytt og vi var trøytte, så vi sov. Lenge. Hadde god samvet etter ein liten sykkeltur ute på øya til nokre strender. Når vi vakna frå dvalen igjen sto Andris, Alonso og ein ny lokal helt utafor døra og var klare for bursdagfeiring av Alonso! Vi song norsk bursdagsong utpå kvelden og hadde det toppers!
Laurdag!

Fekk gjort litt forefallende arbeid, som vasking av klede og rydding av rom. Marcel var med på litt vandring i byen( det er stort sett det folk gjer her). Går litt, prater litt, set seg ned på fortauet, går vidare. Det er så varmt heile tida, så noko høgt tempo klarar vi ikkje. Åt på "Rip Tide" denne ettermiddagen, ein restaurant og bar som er på ein båt ved land. God sjømat. Andris henta oss med båt på kvelden og tok oss med på restaurant på Bastimento. Og der.. åt vi verdas beste fiskemiddag. Lagd på caribisk vis. Gjett tre gonger kvar vi tok ein øl før Iguana. Siste stopp var Aqua lounge, som er to minutt med båt frå Bocas og tydelegvis plassen å vera på ein laurdag. Barco heeeilt til slutt og nattmat på Golden Grill.
Søndag!

Avreisedag.. trist med sant. Siv skal til Oslo, eg og Signe byrjar på eit nytt eventyr. Ecuador! Det beste hadde vore å hatt med Siv, men neste gong, DÅ blir ho med. Vi kjem til å sakne vår tredje reisekamerat. Tok ein del bilete, møtte tilfeldigvis på Andres, og han fiksa båt som gjekk dit vi ville. Vart ei brygge i nærheita, der vi sleika litt sol før vi tok siste måltid på Rip Tide saman med han og Uri., Gutta fulgte oss til flyplassen som var 5 min å gå. Pnama City var pltuteleg veldig bråkete og nesten litt utriveleg når vi kom fram om kvelden. Vi har nok vorte litt for glad i den stille og rolege caribiske livsstilen i Bocas.
Måndag!

ACen på rommet dura verre enn noko anna, så optimal søvn vart det ikkje. Dagen gjekk med til litt gamleby, der vi møtte to gutar frå USA som vi hadde prata såvdit med i Bocas. Hyggeleg cafetur. Tok turen innom eit kjøpesenter på veg tilbake, og hadde eit maraton med Greys Anatomy på hotellrommet etter deilig middag. Blir stadig påminna på det som skjer i Noreg, og det føles utverkeleg.
Tirsdag!

Trist farvel med Siv på flyplassen i Panama. Frå no av er det berre to jenter på tur, men vi gler oss til Quito og Ecuador!

Helt om natta, helt om dagen..

Det blir vanskeleg å beskrive dei siste dagane her i Boca. Minner for livet kan vi vel alle vere einige om.. noko er gløymt også, og det er greit. What happens in Boca,stays in Boca. Sorry lesere, sånn er det bare.

MEN noko av det som er verdt å nevne er at vi har vært på fantastiske strender, blitt kjent med lokalbefolkningen. Blant anna Andres( vi kaller han Andris) fra øya Bastimento, Uri som vi møtte på flyplassen( guide), og en del backpackere frå heile verda. Mange av bekjentskapene stifta vi på fest, som det er nok av her. Kvar kveld er det fest på ulike plassar, og vi får beskjed om kvar det skjer kvar dag når vi går oppover den eine hovudgata i byen. Som Signe samanlikna med Aurdal sentrum i storleik. Og stilen til lokalbefolkningen kan minne om ekte Etnedølinga, men som vi no har oppgradert til hedølinga. Glitrande t skjorter og belter og capsen bak fram. Ellers er det både hippiar, surferar og andre artige folk her. Kjempe god fersk sjømat og frokostar på The Pirate gjer dagen endå betre.


Laurdagen var vi på båttur som Uri er med å arrangerer. Då fekk vi sjå delfinar og snorkla. Var også innom Red Frog Beach som er i eit slags naturreservat. På kvelden var det fest på vår kjære Iguana bar, med dansing og reaggie aften. Gratis drinkar er alltid ein suksess.. fekk ein tur ut på Bastimento også, for å møte urbefolkningen. Båt tilbake, og soloppgang ved kaja. " We can sleep when we die" som Andres seier. Uansett vart det nokre timar på auge før vi sto opp til nydeleg ver. Uri tok oss med ut til ei lita strand med båt, der vi kosa oss heile dagen. Et nydeligs sjømat på kvelden.

Måndag inviterte Andres oss med på tur med båten hans. Dagen vart strandliv på ei svært så aude strand med plukking av kokosnøttar og ein liten tur i jungelen for å sjå etter dovendyr. Signe tok det med ro i Boca og gjekk på bokhandelen. På kvelden vart det jammen feiring av bursdagbarnet Siv, noko som tok av. Igjen Iguana baren med DJ Faen som spelte Casiokids.

Tysdag var det framleis bursdagen til Siv, og det skulle vi feire.. så vi fortsatte feiringa frå kvelden før. Pina coladas, lokal rom og rom abuelo med dei lokale gutta. Båten var litt for liten til alle, noko vi fekk bekrefta i det vi svingte inn mot kaja. Den sank. Fekk redda det meste, men noko gjekk tapt. Uansett vart vi lagt merke til av alle som åt på restauranten ved kaja. Var slitne etter ei hard bursdagfeiring, så vart tidleg kveld.

I dag har vi rusla, ete, rusla litt meir, vore på spa, bestilt frisørtime i morgon. I kveld tenkjer vi mexicansk mat på "The gringo".

Bocas del Toro

Etter to dagar i Panama City, der mykje av tida gjekk med til shopping, var vi gira på laidback tilværelse på øya Bocas del Toro.
Det var naudsynt å ta fly, og vi vart godt kjent med piloten. Han var det berre å ringe om vi lurte på noko. Flyplassen på øya var
under ombygging, og var stort sett eit murbygg utan dører og glas. Vart møtt av ein lokal helt som lurte på om vi trengte skyss.
Vi takka ja, og han tok oss med til eit hostell i "sentrum". Vi havna plutseleg på ein bar, fortsatte på ein ny bar( Iguana bar)
og etter båttur med fleire lokale heltar på ein siste bar. Minnerikt og gøy både for oss og resten av folket på øya.
Dagen etter møtte vi fleire som takka for i går, ikkje alle var like kjent for oss, men ein kjem langt med nikk og smil. Vår lokale
helt frå flyplassen kom innom på morgonen, slengte seg ned på senga og ville ha oss med på båttur. Sjølvsagt skal vi på båttur,
berre ikkje i dag.. litt slitne og trøytte. Manjana manjana. Etter frokost tok vi bussen til stranda. Bussen var stappa full, og 13 km tok 1 time
då skuleelevar gjekk på og av, sjåføren handla div matvarer og prata med familie og vener langs vegen. Regnet kom, og vi dro heim igjen. Men fin strand og god
pinja colada! Skulle egentlig på eit berømt Full Moon party på ei anna øy, men det får bli ein anna gong. Tidlig i seng og utan AC blir detta ei heit natt.

Reisa til Panama starta tidleg tirsdag morgon, med eit svært forsinka fly frå Gardermoen, som førte til litt stress og springing i Amsterdam for Signe og Eli. Men det takla globetrottarane bra, og jammen kom vi oss inn på flyet til Panama, og var klare for 11 timar i eit flysete. Landa i Panama, der den fuktige og varme lufta slo i mot oss. Medan vi venta på Siv sitt fly, kom det ein meget fortvila Canadier bort, som kunne fortelje at han hadde mista pengebok med stort sett det meste i. Signe syns så synd på han, så han fekk penger til buss og hotdog.

Siv kom seg trygt frå USA og hit, og vi tok taxi til hotellet. Stupte i seng, og sovna kjapt. Siv syns dette med tidsforskjell var svært så forvirrande og unødvendig, noko ho informerte om ca kl 4 i natt. Var også oppe og tusla i rommet. Eg tok meg ein tur litt seinare på natta, og vakna opp ved vindauget ved senga til Signe, som søv godt og ikkje ante kva som foregjekk rundt ho denne natta.

Etter frokost fekk vi pruta litt på taxi, og tok ein tur til den berømte Panama kanalen. Det var eit ganske imponerande opplegg. Ellers besto dagen av shopping, soling og bading på toppen av hotellet. Skyskraparar og sjø+jungel gjer Panama City til ein flott, men spesiell by. Åt middag i gamlebyen, og litt jetlag gjer at det blir tidleg seng idag. I morgon er planen fly til Bocas del Tora. ¨

Buenos noches!

Tilbake til salsarytmene!

På ein av dei berømte jentemiddagene i mai ein gong vart det prat om Sør- Amerika, sumarferien som var rett rundt hjørnet og Eli sitt savn etter salsarytmene. Ja, vi dreg! Dessverre var ikkje det mogleg for alle, men Signe og Eli hadde etter nokre veker plutseleg bestilt flybillett. Signe hadde hørt at Panama var eit kult land, og dessutan var det jo dit Bjørnen og Tigern skulle etter å ha lukta på ei banankasse. Så kvifor ikkje, vi reiser dit! Også tar vi med Ecuador på slutten, sidan Eli er kjent der. Siv Anita lurte ei stund på kva ho egentleg skulle finne på i sin 2 vekers ferie, og vips, så hadde ho også bestilt tur, til Panama. Ho måtte velgje mellom Sør eller Mellom Amerika, og valget falt på strandliv( det vi ikkje sa til ho var at det var regntid og vinter der, men pyttsann).

Vaksiner, apotekbesøk og det meste av pakking er unnagjort, og i morgon set vi oss på flyet til Panama! Siv Anita syns det er så kjekt å prøve nye ting, og dreg difor med eit fly åleine, og møter oss i Panama 4 timer etter oss. Eg og Signe skal innom Amsterdam, Siv Anita får testa transferkontrollen i USA.

Fortsettelse følger... ;)

Valdresmarken i San Ignacio

Vi tok bussen til den berømte festen ti minutt mot Guatemalagrensa. Her er det greit å ha med kjentsfolk, då området er litt småfarleg. Tusla oppover ein mørk veg, og DER var festen. På eit jorde. Tivoli og grillmat, musikk og øl. Det minna skummelt om valdresmarken. Vår herlige guide og son tusla rundt med oss, vi åt grillmat og høyrte på når guiden skulle synge karaoke. Veldig fint. Eli fekk jammen tildelt eit par songar av nestemann ut, som ikkje kunne syngje i det heile tatt. Han var ganske innspåsliten og skulle spandere øl, at Kristian satt ved siden av medan han song kjærleiksongar til meg spelte tydelegvis ingen rolle. Artig. Møtte french-canadierene, som også hadde tatt turen, og vi fekk tatt litt karusellar og dansa salsa til utpå natta. Å kome seg heim var derimot ikkje like enkelt som å komme seg til. Ingen taxi eller buss, og vi måtte rett og slett berre stå i vegen og håpe på at det kom ein bil. Etter ei god stund kom det endeleg ein bil, og guiden fekk stoppa den. Opp på lasteplanet og full pine tilbake til San Ignacio.

Dagen etter var bading, henge med sonen til guiden( hugsar ikkje navnet), og buss til Corozal. Der møtte vi nok ein hjelpsom kar utan tenner på sykkel, som tok oss med til eit billig hotell. Vi spanderte ein øl på han på ein spiseplass, og fekk prata om livet, kjærleik ++. Folk pratar om alt her, og det er mykje følelser. Hyggeleg var det no.

Buss til Chetumal igjen for nok ein flytur til Mexico city der vi skulle tilbringe ei natt. Det vart meir enn ei natt gitt. Vi klarte nemlig ikkje å komme oss på flyet til Cuba dagen etter. Takk til Aeromexico som ikkje klarte å få pressa fram kva gate vi skulle til og anna nyttig informasjon vi fekk. Satt tre timar og venta utafor gaten, men plutseleg var det flyet gått. Great. Eli klikka og fekk sagt div fint til mannen ved gaten, som var fantastisk teit. Heldigvis var det ein av oss som klarte å behalde roen og fekk satt oss opp på venteliste på flyet dagen etter. Dette var såpass usikkert at vi brukte store deler av dagen på å finne eit anna, billig fly. Det klarte vi, og neste dag klarte vi å komme oss på flyet. Tok 7,5 time istaden for 1,5 då det måtte innom Panama ein tur. Så har vi vore der også.

CUBA!

Belize

Nattbussen til Puerto Escondido var som dei andre bussane vi har tatt i Mexico, first class! Setene er mjuke, mogleg å lene laaaangt bak, nesten som ei seng.Vi søv som berre det, og vakna opp forvirra og lurte på om vi var framme. Då hadde vi jammen klart å sovne rundt halv eitt og vakna opp halv sju. Jammen godt vi faktisk vakna opp! Fikk fortalt at det var igjen ein halvtime. Kom fram rundt sju, og vandra litt i gatene før vi fann eit rimeleg og greit hostel. Dro med oss ein tysker frå gata som også leitte etter ein plass. Han tok rommet ved siden av og vi naboane møttes på balkongen for øl titt og ofte. Puerto E var også ein roleg og digg plass. Den er kjent for bra surfing, og mange kjem hit berre for det. Det einaste minuset var at vi utan brett ikkje kunne ta ein svømmetur på hovudstranda, då det er for farleg utan brett. Bølgene var svæære for Eli ihvertfall, så det gjekk fint med ein dag vassing og soling. På kvelden åt vi med tyskeren og venninna hans frå Belgia, deilig sjømat. Red snapper fisken og svære reker er alltid ein vinner. Tilbehøret er ofte enkelt og alt er lett krydra, det gjer at fiskesmaken kjem bra fram, og det likar eg! Stakk på ein bar på stranda etter middag, bølger, stjerner og levande lys i varmen, med salsamusikk er heilt greit. Neste dag reiste vi på ein mindre strand med våre nye venner, først måtte vi ha frokost, i Mexico er det'ofte frukt og yogurt med granola, egg, eller pannekaker. Denne stranda er meir for nybegynnarar, og eg leide eit longboard. Litt for lite bølger den dagen, men fekk no testa padleeigenskapane. Dobbeldate igjen på kvelden, med grillmat og sjømattaco. Tom( tyskern) meinte vi ikkje kunne dra frå Mexico før vi hadde smakt "faren" til tequila, "mengal", og kjøpte derfor ein shot av det før vi stupte til sengs. Opp kl 5 neste morgon, klare for flytur til Belize! Litt skeptisk til om taxisjåføren vi hadde avtalt med faktisk kom så tidleg, men jammen sto han der. Sønnen kjørte bilen, og det var mest sannsynleg øvelseskjøring. Vi hoppa på bussen, og fekk beskjed etter to timer om at akkurat HER er flyplassen. Takk til mannen ved siden av som tilfeldigvis hadde fått med seg på bussterminalen at vi skulle av der. Frå sjåføren var det nemlig lite hjelp å få. Kom oss av, og tusla ein veg til venstre før vi såg ein liten flyplass.

Fint og greit fly til Mexico city og vidare til Chetumal, som er på grensa til Belize. Ein rusten buss gjennom grensekontroll og VIPS var i eit anna land. Møtte ein hyggeleg fyr som var på veg til jobb på eit hotell då vi kom fram til Corosal. Vi skulle tar båt frå Corosal til San Pedro neste morgon og takka derfor ja til å ligge på hotellet han jobba. Gjekk på ein anbefalt spiseplass på kvelden og fekk både tips og god hjelp av han som eigde restauranten. Igjen deilig sjømat, men denne gongen med Belizisk øl til. Det funka,
Vi er tidlig på`n om dagen, og kl sju gjekk båten til San Pedro, "La isla bonita" som Madonna syng.Rundt to timar med båten, og vi hoppa av. Vi merka allereie ved første steg at folk var glade i å hjelpe og prate. Vi kom oss til eit billig gjestehus rett ved stranda, og stakk ut for å ete frokost på stranda. Wrap med omelett inni var spesialiteten, og tortillaen var heimelaga, digg. Vi ville snorkle, gjekk difor til ei sjappe som kunne hjelpe oss med nettopp det. Fekk booka tur på ettermiddagen, og vi vart lova både hai, stingray og anna artige fiskar i det nydelege "barrier rief". Og jammen fekk vi det vi vart lova, eg for min del hoppa uti den siste plassen etter at nursesharken hadde svømt litt bort frå båten, men med stingray rett under meg var det nok action. Det blåste opp og regnet kom, vi nordmenn hadde det litt kjølig, to damer frå California holdt på å dø.
Inn til varm dusj og ut på middag. Karaokekveld med div turistar og lokalbefolkning på scena. Madonna vart naturlegnok spelt eit par gonger, og avslutninga på heile kvelden var ein relativt "høg på eit eller anna gress" bob marley lignande figur utan tenner, som kasta jakka og viste musklar under songnummeret. Møtte ein kameratgjeng frå Stavanger i baren, som var der for å fiske etter både fisk og damer.
Sto opp i rimelig tid neste dag, åt igjen deilig frokost på stranda. Denne gongen noko havregrøt greier og omelett. Vi gjekk til Joe som lånte oss to syklar, hyggelig kar, påsto at ein fekk ni år i fengsel for å stjele sykkel. Å røyke hasj var berre ei lita bot, som vart betalt rett til politimannen sjølvsagt.

Hadde ein meget varm, men fin sykkeltur på hovedvegen på øya, som er ein humpete grusveg. Åt lunsj på ei brygge heilt i enden før vi sykla tilbake. Satte oss i nokre "sittehengekøyer" på ein bar ved stranda og drakk pina colada( happy hour) før vi tusla bort og åt sjømattaco og burger. Her møtte vi ein triveleg kar som dreiv med "couchsurfing". Han ville vise oss ein lokal pub,og vi vart sjølvsagt med. Etterpå stakk vi på ladies night og fekk dansa litt.

Tiiiidleg morgon neste dag tok vi båten til Belize city, og etter råd frå vår kjære restaurantmann i Corosal stakk vi rett på bussen til San Ignacio, ein liten landsby inne i landet, berre 7km frå Guatemala-grensa. Hoppa av bussen og vart møtt av ein kar med son på busshaldeplassen. Dei anbefalte eit gjestehus og fulgte oss dit. Eg har ikkje heilt skjønt det, men trur greia er at mange jobbar med å skaffe gjester til hotella og får litt av hotellet for å gjere det. Vi sa hadetbra og takk for hjelpa. Sir John som eide gjestehuset fortalte oss om ei superduper grotte som vi berre MÅTTE besøke. Han fekk overbevist oss,og vi stakk ned i sentrum for å høyre litt rundt. Når vi kom tilbake hadde han prata med ein kar sa han ,som skulle hjelpe oss med turen. Denne karen var jammen han vi møtte på busshaldeplassen. Samarbeidet funker strålende tydeligvis. Karen heiter Mercedes, og følger verkeleg opp kundane sine. Han var innom titt og ofte og gjekk med oss i gatene og fortalte mykje nyttig og unyttig.  Han tok oss også med på kanotur med badestopp, og Kristian stupte frå eit berg med eit svært lokalt publikum. På kanoturen fekk vi igjen gode råd, denne gongen om kjærleik. Vi var også oppe ved nokre Mayatempel i nærområdet.  På kvelden åt vi deilig mat på ein restaurant som dyrker dei fleste råvarene sjølv, alt kjøt og ost er også laga der. Kyllingsalat på meg og biffmiddag på Kristian. Og såå.. heilt seriøst verdas beste ostekake. Aldri smakt maken.

Dagen etter vart vi henta av Carlos, guiden som har hatt med blant anna discovery og national geographic inn i grotta. Plukka opp 6 andre turistar på eit hotell, french canadians, texas, norway og seattle var representert. Det var forøvrig navna våre heile turen. Miss Norway var mitt. Han la ikkje skjul på at han ikkje likte amerikanarar, grunnen veit eg ikkje, men skjønte det som at han hadde fått ein del klager av amerikanarar før. Bortskjemte, høglytte og overlegne var vel kort sagt korleis han beskreiv dei. Nordmenn og tyskerar derimot, var bra folk. Creolsk er noko dei fleste pratar her i Belize, og det er seriøst det kulaste språket. Han og den andre guiden prata dritt om dei andre selskapa på spansk, då dei skjønte eg kunne litt spansk la dei plutseleg om til Creolsk.

Grotta var fantastisk! Vandra først gjennom jungelen litt, så inn i grotta i tre timar. Med hjelm og lykt svømte vi og gjekk med vatn opp til brystet inne i grotta og fekk sjå sjelett og gjenstander frå Mayafolket. Det er få plassar i verda at staten tilet vanlege folk å gå slike plasser. Innerst inne måtte vi ha av oss skoa og gå i sokker, pga av bakterier osv. Vi var mållause av det enorme "big rom" vi kom til, slo av alle lys, og det vart mørkt ja. På turen tilbake bestemte vi at alle skulle møtes neste kveld på ein lokal fest i landsbyen 10 min frå San Ignacio. På kvelden åt vi nok eit digg måltid, nemlig kebab! den tar 50 min å lage, og er ikkje kebab i det heile tatt, men grillspyd. Godt var det no. Vi klarte ikkje å la vere, og gjekk bort til restauranten frå forrige kveld og åt nok eit stykke med den fantastiske ostekaka.

Fantastiske Cotopaxi

FANTASTISK! Jammen kom Eli seg på toppen av verdas høgaste aktive vulkan, "have to be there", men skal prøve å beskrive turen så godt eg kan.

Fredag tidleg tok eg og Allan bussen til PapaGaya. Der venta vi..ecuadoriansk tid slår aldri feil. Låg ute i sola i eit par timar, før to lokale helter med dreads og tatoveringar kom spaserande og spurte om vi ville på Cotopaxi. Ein mann frå Italia( klarte aldri å huske navnet, så han kalte vi berre "the italian guy"), Allan og eg delte på to guider. Fredy var i hovudsak for meg og Allan. Utstyr frå forrige århundre vart delt ut og vi satte oss i bilen og satte kurs mot Cotopaxi nasjonalpark. Stoppa oppi fjellet og åt verdas beste fiskemiddag. Fersk fisk, fiska rett ved restauranten. Bilen kom opp til 4600 moh, og då var det på med sekken og ein times vandring opp til refugeen der vi skulle kvile fram til midnatt. Droppa den obligatoriske øvinga med stegjern, redning osv og spilte heller kort. Fredy vant alle rundene med sine eigne reglar og eg og "the italian guy" skylte til slutt titals coctailer. Åt deilig pasta med tunfisk til kvelds før vi la oss oppe på loftet. Fordøyelsen funker dårleg i høgda, fekk difor beskjed om å ete lite og lett. Sjølv om vi gjorde det måtte mine kjære turkamerater spy om natta. Av 60 ledige senger skulle vi tydeligvis sove oppå kvarandre. Med guiden på eine sida og Allan på andre følte eg meg trygg. Borris lå på gulvet, då han ikkje likar å ligge i seng, verken heime eller der. Sov eit par timar før guiden vekte meg og sa det var på tide å stå opp. Dei andre hadde naturleg nok ikkje matlyst, eg derimot åt meir enn alle, som vanleg. Kl 1 var det på med stegjern, hjelm og klatresele og vi tusla ut i mørket. Vi gjekk på rekke saaaakte oppover, steg for steg. Første stopp var oppe ved "glacier", då måtte vi på med tau. Allan følte seg litt shabby og guidene bestemte difor at eg og "the italian guy" skulle gå med Fredy fremst, og Allan og Borris bak. Etter ein times tid såg vi ikkje meir til Allan og Borris, men trudde likevel dei ikkje var altfor langt bak. På 5500 var det stopp for min italienske kompis, han klarte ikkje å fordøye noko mat og hadde vondt i magen i tillegg til svimmel. Etter ein rask diskusjon, bestemte vi at han og Fredy skulle gå i møte med Allan og Borris og evt bli med dei ned igjen. Eg skulle stå igjen( ikkje røre meg av flekken, då det var sprekker rundt meg overalt) medan Fredy fulgte han ned. Åleine sto eg i mørket( hodelykta slokna etter to minutt) på 5500 m og håpa inderleg at Fredy ville dukke opp igjen. Stjernehimmel, rundt 12 minusgrader og vindstille, og heeeilt stille gjorde det ganske spesielt og stå der nettopp åleine.Etter 45 kalde minutt såg eg ei hodelykt komme raskt oppover, jada, gutten sprang opp. No har han tilfeldigvis rekorden på raskast opp Cotopaxi, så det overraska meg ikkje. Men var likevel sliten og andpusten når han kom opp til meg. Litt småbekymra og beklaga fælt at det hadde tatt så lang tid. Allan og Borris hadde snudd, og han måtte derfor følge italieneren heilt ned igjen. På med klatretauet igjen, og vi fortsatte turen. Det lysna ganske fort, og etter nokre tunge timar var vi på toppen!! Einaste eg kjente frå høgda var dei siste 100 metrane, var relativt svimmel og sløv, og sjangla så og seie opp til slutt. Toppen var berre heilt nydeleg..og veret kunne ikkje vore betre. No hadde Fredy bedt om fint ver då, han kan nemlig prate med naturen serru. Oppvokst i jungelen og ein farfar som var medisinmann. Han er i sitt tredje eller fjerde liv og tenker på ein litt anna måte enn dei fleste eg kjenner. Fasinert. Lun humor og bittelitt vanskeleg å få kontakt med først, men etter ein tur til Cotopaxi med "prate høl i hue Eli" løsna det litt.

Brukte omkring 7 timar frå refugeen opp, og to timar ned. Vel nede venta mine kjære turkameratar, sjølvsagt skuffa, men ved godt mot. Eg åt som eg aldri har gjort før når eg kom ned igjen til Quito,og bestemte med Fredy at vi skulle møtes ute på byen på kvelden, skyldte han nemlig eit par øl etter kortspelet i refugeen. Kvelden vart knallbra og eg hadde bodyguard( som medstudentene mine kalte Fredy) heile kvelden. Følte meg trygg.

Mexico!

Litt feil rekkefølge, men Cotopaxituren blir lagt ut etter dette innlegget. For å gjere det enkelt og ryddig. Kremt.

Måndag var jobb med nydelege ungar. Etter jobb skulle eg og Fredy gå ein liten ettermiddagstur i parken. Den lille turen vart 4 timar. Eg vart invitert med opp til huset hans i Papallacta som er ca 2 timer opp i fjellet frå Quito frå torsdag til fredag, noko eg sjølvsagt takka ja til. Har vorte anbefalt å reise dit og prøve dei varme kildene.
Tirsdag var det pubquiz og dansing på kvelden, onsdag ladies night og siste night for Eli. Fekk møtt dei fleste for ein siste øl og hadetbraklem, noko som sjølvsagt var trist. Men alle skal besøke meg i Noreg, og eg får ein travel reiserute neste år. Siste dag på jobb torsdag, og hadetbraklem til alle der, noko som igjen var altfor trist. Vart henta av Fredy og råna opp til Papallacta med han. Der klatra vi i fantastisk ver i ein fjellvegg, søv litt i graset og bada i Hot Springs på kvelden. Etter badinga reiste vi opp til huset hans der mor og far hans bur, noko som var spesielt for Eli gringo. Vi lurte litt på kva vi ville ha til middag, han foreslo ørret og forsvant ut døra. Kom inn igjen med ein fersk ørret rett frå eit heimelaga basseng utafor huset og slengte i panna. Saman med potet og grønnsaker plukka på garden og rødvin var det komplett. Verdas beste avslutning på 2 ubeskrivelege månadar i Ecuador. Eg kjem tilbake. Overnatta i huset som var relativt kjølig men fint. Frokost i lue og ullgenser som besto av fersk frukt, og fersk ost som mammaen til Fredy hadde laga. Så gjekk det slag i slag med kjøretur frå fjellet, rask pakking og full fart til flyplassen. Mexico!!!!
Då eg og min kjære Kristian ikkje hadde noko plan B, kryssa eg fingre og tær og håpte at plan A om at han satt utanfor gaten min i Mexico city funka. Gjennom eit par, tre,fire kontrollar og haltande spansk gjekk eg ut av "Sør Amerika gaten", og jammen satt guten der. Etter to mnd var det sjølvsagt stor stas å sjå Kristian igjen. Vi kom oss fort til hotellet og endå fortare ut av Mexico city dagen etter. 4 timers busstur til Morelia, som ligg på rundt 2000 m.o.h. Bussane her er fantastiske og ein heilt anna standard enn i Norvega.. beste setene, AC, snacks inkludert, musikk og tv.
Fant eit rimelig og hyggeleg hotel i gamlebyen. Brostein, parkar, kyrkjer, marked og fjell funkar bra saman. Etter to mnd med ecuadoriansk mat, må eg innrømme at det smakte fantastisk med krydder, og kjøtt som var mogleg å tygge igjen. Mexicansk mat er verkeleg herleg, vi må berre lære og ikkje sluke dip til tortillasen før vi har tatt ein liten smakebit først... i Morelia har dei ein spesialitet som heiter ?. Ein slags fruktsalat med salsasaus, chilli, ost og salt. Veldig god. Ein anna "have to try" er ?. Tørka frukt med sukker, altfor godt.
Neste dag tok vi bussen vidare til Zihuatanejo, ein liten kystby ved stillehavskysten. Varmen slo i mot oss når vi gjekk av bussen. Taxien slapp oss av ved hostellet som var anbefalt i lonely planet boka til Ingvild( Ingvild: vi hadde aldri klart oss utan boka di!). Vi ville ha eit billig hostel med "sjel", og dette hostellet var verkeleg personleg, spesielt og billig. Vi ringte i bjella utanfor bambusporten og vart møtt av ei svært hyggeleg dame. Rommet var enkelt, doen var rundt hjørnet og dusjane var ute i hagen. Masse fargar, julepynt ,surfebrett, hengekøyer og ein heimesnekra bar pryda hagen "vår". Dagane besto stort sett i deilig frokost med fruktsalater og pannekaker, strandliv og sjømat på kvelden. Få turistar og svært "tranquila" plass. Ingen stress!
Etter tre dagar var vi klare for litt meir tempo, og tok bussen til Acapulco. Ja, vi veit at Acapulco har eit lite rykte på seg for å vere både farleg og mykje anna rart, men inspirert av Donald, måtte vi berre ta ein tur. Tydelegvis lavsesong, då vi var så og seie åleine på den svære stranda. Desto meir utsatt for selgere.. eg overdriv ikkje når eg seier at vi sa "no gracias" kvart 2 minutt. Det var mogleg å kjøpe det meste. Alt frå smykker, masasje og hårfletting til mat og ikkje minst "weed". Vi takka fint nei til alt utanom hårfletting( takka nei tre gonger først, men dama var så hyggeleg så tilslutt fekk ho lov til å putte tråd og perler i håret mitt, skikkelig fjortis). Kristian prøvde massasje, og fekk testa ryggraden, då ho fekk banka litt på den. Dette er partybyen på kysten, men vi tok tidleg kveld dei to dagane vi var der. Den siste kvelden såg vi dei berømte "cliffdiverne", og det var verkeleg verdt turen. Gutta hopper frå 25- 30 meter frå ei klippe ned i eit trangt sund. Fekk jammen tatt eit bilete med samtlege gutar i speedo. To dagar i Acapulco var egentleg nok, og vi hoppa på neste buss, denne gongen ein nattbuss til Puerto Escondito.

Cotopaxi!

Jepp.. eg er forhåpentlegvis 5897 m.o.h no førstkommande laurdag kl 07.00. Etter mykje planlegging og sjekking på ulike reisebyrå er turen booka. Det er nødvendig med guide, og todagers opplegget eg har kostar rundt 2000 NOK. Utstyr og alt er inkludert, og eg får ha med meg Allan, salsalæraren min! Ein guide på to personar, og valget falt på han, då ingen andre var interessert nok. Eg burde gått meir i høgda, men det er faktisk ganske umogleg med jobbing i veka, og eg må innrømme at kysten og jungelen har vorte prioriert. Uansett vil vi prøve, og eg trur det blir ei flott oppleving uansett. Krysser fingrane for ikkje meir sjukdom før helga!

I dag fekk eg ny gruppe( 3-4 åringane), og det var fint med forandring. Dei er nydelege ungar alle saman, og klarer det meste sjølv. Dei blir sjekka av doktorar kvar 20 dag og kor mykje dei prater, er med på aktiviteter, et og veg blir fulgt nøye med på, noko eg syns er veldig bra. Aktiviteter og plan for dagen er utarbeida av pedagogar. Det er likevel noko eg reagerer på, som for eksempel straffemetodar, mat som skal tvingast i ungane uansett, og hygienen. Til tross for det trur eg ungane har det bra, og alternativet er mykje verre. Føler meg til nytte og alle som jobber der tar godt i mot meg og respekterer at eg ikkje gjer ting på samme måten som dei.

Etter jobb rakk eg ein super rask joggings før Allan dukka opp for salsatime nr fire. Det byrjer å gå fort og gæli og stadig nye steg og "moves".  Mykje latter og fjas i dag, men føler eg lærer mykje kvar gong. Middag (tunfisksalat, grønnsaker og ris) og tidlig seng..

Besos para todos!

La Playa!

Fredag var eg heldigvis mykje betre, og klar for jobb igjen. Torsdag måtte eg overbevise skulen( som ringte heim til verstmamma) om at eg ikkje trengte sjukehus. Ein influensa treng fort tre dagar prøvde eg å forklare, men takka for omsorgen. Pamela fekk for seg at eg var redd for doktorar, og at dette kunne bli farlege greier. " I know my body" gjekk igjen eit par gonger i telefonsamtalen.

Fredag kl 22 var 20 studenter klare for nattbuss til kysten. Turen gjekk overraskande fort, læraren helte zucha( eller noko i den duren) i munnen på samtlege og festen var i gong.. halvsov heile turen. Var framme i Canoa rundt 7. Veit ikkje kva vi hadde forventa oss, men dette var verkeleg ein spøkelsesby! Alle bygningane såg ut som dei kom  til å dette ned når som helst. Ni jenter på eit rom, og heldige meg fekk plassen inn mot gutterommet med verdens største sprekk i veggen som gav panoramautsikt begge veger. Dusj og do var felles for gutter og jenter. Enkelt og greit. Tusla ned på stranda rundt åtte. Sola kom og gradestokken viste rundt 35 grader i lufta og 27 i vatnet. Øl før frokost, og midt på dagen var det surfing for dei som ville. Litt tørrtrening før vi vart delt opp i grupper. Eg og 5 andre chicos ned på stranda med to instruktørar. Dei tok oss med ut i bølgene,og til tross for nesten drukning eit par gonger med min instruktør klarte han å hjelpe meg opp på eit par bølger der eg klarte å stå lenge. Svært fornøgd! Tilbake på det herlige hostellet vårt bada vi i badebassenget. Plutseleg dukka Halvard, Hanne  og Kjersti og Irlin opp! For ei overrasking! Heilt tilfeldig..vi nordmenn bestemte oss for å ete på ein pizzarestaurant på kvelden og feire Halvard sin bursdag. Solbrent og i lette klede då det var like varmt om kvelden, spiste vi deilig mat, drakk pina colada og dansa på stranda til langt på natt med surfelærarane og dei andre studentene. Etterpartyet vart poolparty og vin med is. Sovna i hengekøye og fekk rota meg til sengs tilslutt.

Dagen etter skulle vi egentleg besøke ei øy, men bussen streika så det vart surfing, bading og soling istaden. Denne gongen smurte vi oss med 50.. likevel varm i ansiktet i bussen på veg heim. Åt deilig sjømat og frukt og vi var klare for 8 timar buss tilbake. Bussjåføren kjørte altfor fort, døra oppe og alle vindauge oppe gjorde turen svært så luftig. Forbikjøyringar går fint i svingar, berre hugs å tut først. Sovna som ein stein og sto opp til regn i dag. Jobb og joggings. Savner stranda allereie!

Har tydeligvis fått litt farge i helga, då eg vart stoppa av ein brasilianer tidligare i kveld som spurte på spansk kvar det var mogleg å kjøpe klede då han fraus sånn. Eg svarte på spansk så godt eg kunne, og etter ei lita stund såg han rart på meg og sa " are you not from here?" ."Im so sorry, I was sure you were ecuadorian!".

Kjeder liiivet av meg

Jepp, rosene strøymde på Valentines day. Nei, eg berre tullar. Det einaste eg "fekk" var ein salsacd av Allan, noko som eg set stor pris på. Då kan eg danse til den heime i Norge, jippi. Timen gjekk bra, og no byrjer det verkeleg å bli artig. Midt i timen kom plutseleg heile familien ned og skulle sjå på, mi madre jubla og ropte " bien Eliii, biiien!" Kjente eg vart litt varm i toppen og kunne gjerne vore forutan publikum, men måtte berre danse det eg var god for. Etter timen tok eg ein kaffe med Quiniese( chica de Virginia), og Andrea før ho tok bussen til Cuenca. Kjente formen var verre når eg kom heim og skulle legge meg. Vakna opp dagen etter ti hakk verre.. feber og skikkelig forkjøla. Ingen jobb den dagen, og heller ikkje i dag. Føler meg betre i dag etter å ha vore i senga 2 dagar, noko som er forferdeleg kjedeleg. Heldigvis fekk eg låne ein amerikansk film av mi madre, og slo i hjel litt tid med den. Var faktisk "the black swan" som går på kino her no, veldig lovleg dvd kan eg tenkje meg.

I går var det bursdagen til Jose, sønnen i huset som eg aldri har prata med. Tradisjon er at alle i familien går ut og et på restaurant, og eg vart også med. Vi var åtte som åt biff. på ein grei plass ved Carolina parken. Eg hadde feber og tett som berre fy, men klarte å halde ut eit par timar, før rett heim til senga.

I dag føler eg meg som sagt litt betre, og håper eg er frisk nok til jobb i morgon. I ettermiddag trengte eg ein liten gåtur, så takka ja når Marcel spurte om vi skulle ta ein tur til den berømte "golden curch" i gamlebyen. Den var verkeleg fantastisk. Dei brukte 160 år på å bygge den, og alt inni er gullbellagt. Fekk ikkje lov til å ta bilete der, men skal legge ut link til bilete på nettet. Etterpå spaserte vi til La Ronda, ei kjent gate i gamlebyen og tok ein canelaso før vi dro til Plaza F og åt. Heim til senga igjen og skal slappe av og sove. Krysser fingrane for endå betre form i morgon.

Buenos noches!

Eli, la guia

Hola chicos!

På torsdag venta eg i spenning på Plaza Foch om Marte og AJ faktisk dukka opp den tida vi hadde bestemt. Ingen mobil, så det var eit sjangsespel. Presis kl 3 møttes vi, svært så overraska alle. Kjempe kjekt å sjå dei, og også litt rart, i Quito liksom, der møtes vi i februar.

Etter ladies night var eg ein smule trøytt, så vi tok ein tekopp før eg gjekk heim til middag. På fredag besøkte dei meg i barnehagen, og ungane elska det. Etterpå dro vi til gamlebyen og var skikkelig turistar. Såg masse fine bygningar, som kunne kryssast av i lonely planet boka. På kvelden fekk eg samla ein gjeng til å møte oss for middag og canelaso etterpå. Havna på ein bar der vi spelte biljard og fotballspel.

Marcel ville også bli turist, og laurdag vart han med oss opp til "teleferikoen" som er ein slags kabelheis opp på 4100 med utsikt over heile byen. Nydelig utsikt og fint ver. På vegen tilbake stakk vi innom eit rusten tivoli for å ta berg og dalbane, noko eg hater. Alle var usikre på om sikringa faktisk var fast, og Marcel var tydligvis for lang for vogna vi satt i og fekk vondt både i rygg og kne. Rosa og grønn popcorn etterpå og ned til byen for å spise lunsj. Plassen hadde ikkje servering den dagen pga ein "event". Fekk smake roseblad dyppa i sjokolade. Guttane syns ikkje det var nok og gjekk for å ete burger. Jentene ville ha sandwich og tusla ein annan plass. På kvelden åt vi på ein dårleg vietnamesisk restaurant som var anbefalt i den fantastiske lonly planet boka. Stakk fort derifrå, og tok ein bar til bar runde istaden, før vi havne på den kjente og kjære Huaina baren. Kosa oss stort med salsadansing og dårlig 80 talls musikk.

På søndag var vi igjen turistar, då gjengen dro på tur til Mitad Del Mundo. Eg har vore der før, men dette var tydligvis ein annan Mitad Del Mundo. Marcel fekk gjort narr av meg til den store gullmedalje, og påsto at eg hadde drøymt alt og aldri hadde vore der før. Etter ein times tid fekk eg bevist at eg hadde rett heile tida, og at den ekte ekvator var litt lenger bort. Testa krefter og balanserte egg på museet, og fekk stempel i passet om at vi hadde vore der. På kvelden var eg femte hjulet på vogna og vart med Marte og AJ på ein pizzaplass, og den var faktisk god. Tidlig kveld då eg kjente tendensar til forkjølelse, vakna opp i dag og fann fort ut av eg måtte bli heime. Mista stemma og forkjøla..

I dag er det Valentine, reknar med at rosene vil strømme på. Her feirer dei nemlig Valentine skikkeleg. Min einaste "date" blir med Allan salsalærar og kanskje Andrea etterpå. Happy happy V mis amigos:)

Ahh.. deilig med en ekstra valdrising her i Ecuador

Hola!

Jepp, coctaillesson endte i godt humør, plutselig middag med Marcel og canelaso etterpå med gjengen frå skulen. Ut på salsabar etterpå og heime rundt kl eitt.. opp sju, småforvirra og trøytt. Klarte å sovne på bussen til jobb, eit under at ingen robba meg. Var berre seks ninjos på gruppa mi i dag, noko som var veldig deilig. Fekk meir tid til kvar enkelt, og rolig stemning. Damene som jobber der går noko skulegreie i helgene, har ikkje heilt skjønt det, men dei prøver å lære engelsk og matte. I dag kom dei bort og dro meg bort til bøkene deira og ville at eg skulle gjere leksene. Matte på spansk, great. Det var heldigvis 1 klasse matte, så eg trur eg klarte å lære dei litt. Men eg nekta å gjere oppgåvene FOR dei, sjølv om dei prøvde seg opptil fleire gonger.

Etter jobb heiv eg i meg middag, tok ein rask joggings og møtte Marte og AJ! Utruleg hyggelig! Dei skal bli i Quito fire dagar. Canelasosmaking, enpaladas, gamlebyen, mitad del mundo og fotball står på planen. Me gusta mucho!

Natta!

Salsa for nordmenn

Hola!

Klarte å ta rett buss i dag, og kom meg til barnehagen. Men sjølvsagt var trafikken loco, så bussen brukte 1 time istaden for 20 min. Mange av ungane var ganske forskjøla i dag og trengte mykje trøst. Altfor mange ungar på så få ansatte,men dei blir tatt godt vare på, sjølv om ein ikkje får brukt like mykje tid på alle.

Etter jobbinga var det godt med middag. I dag var det ris og steikte bananer, noko lasagneaktig og potetsuppe. God og mett slappa eg av litt før Allan ringte på. Han skal nemlig lære meg salsa på orntli. Stive nordmenn hofter skulle løysast opp, og "be more sexy" kommentaren frå gruppetimen i salsa på skulen satt godt i minnet. Vi hadde ein kjempe bra time, det er så gøy! Han var tidligare salsalærar på skulen, og er verkeleg fantastisk flink.

Tidlig kveld trur eg.. lang dag i morgon med jobb, salsatime og coctaillesson på skulen, og kanskje ein tur ut på ladies night.

Buenos noches mis amigos.

Eg har møtt Tarzan

Tilbake i høgda etter ein rå tur til Amazonas. Jepp, det er fantastisk der, bittelitt vanskeleg å beskrive, men eg vil prøve.

Søndagkveld kl halv ti om kvelden møtte eg og Andrea opp på Esmeralda busstasjon i Quito. Som vanleg venta vi ein halvtime både på buss og lærarane, vanskeleg å lære seg ecuadorian -time. Sliten og trøytt klarte eg faktisk å sove fem timar, til tross for film på full guffe over anlegget. Vakna av at Marianna( min lærar) dro av meg teppet som eg tydeligvis hadde putta over hodet. Viktig med teppe når det er 30 grader om natta. Varm, klam og trøytt hoppa vi ut rundt kl fem om morgonen. I mørket på veg til båten møtte vi ein kar på sykkel som ville selge juice, og ein gal hund som sirkla rundt oss og beit etter beina våre. Etter mykje hamring og forsøk på å få opp gjerdet til hotellet vi skulle vente i fram til kl 11, kom vi til slutt inn. Der venta leksene mine og 3 timar med Marianna. Eg såg rart på Marianna, men ho sto på sitt og beordra meg til å finne fram bøkene fort som fy. Har så respekt for den dama. Hadde ein liten down periode med matforgifting og eit plutseleg tap av hørsel når vi hadde time i forrige veke, vart redd og felte eit par tårer. Fekk til svar at det var heilt normalt å miste hørselen her i høgda og kunne versågod fortsette på oppgåva ho hadde gjett meg. Til tross for lite følelser, er ho fantastisk flink til å lære bort, og vi har det veldig kjekt saman. Veldig glad for at ho kunne bli med til jungelen.

Båten var ein slags elvekanoting med motor( som streika titt og ofte). Tok omtrent ein time inn til lodgen og den fantatiske plassen vi skulle bu i ei veke. Vart tatt imot med lemonade og deilig mat. Alle andre skulle ha time, men eg hadde jo hatt det om natta, så eg var klar for aktiviteter. Guiden vår Vinter gav oss støvler og tok med meg og Hugo( ein frå Canada) ut på tur. Fikk utdelt ein pinne med snøre og kjøtt. Ut i kano og klar for å fiske piraya. Eg spurte kva som var greia om vi faktisk fekk ein på kroken. Han sa at eg skulle slenge den opp i båten og passe føtta. For å understreke det viste han oss kva som ville skje om den fikk ta ein bit av oss( han hadde største arret ever på leggen).

Etter mykje rar spanskprating( han prata null engelsk) padla og fiska vi tre timer i sola. Kom ei ordentleg regnbyge, vi vart kliss blaute, men tørka igjen fort. Når det er 35 grader gjer det ingenting med litt regn. Fekk ein piraya på kroken, men den slapp..  endte til slutt opp med tre andre fisk.  Seinare på kvelden gjekk vi med lommelykt og såg på innsekt rundt lodgen. Hengekøye og tidlig kveld. Sov som ein stein.

Lodgen består av fleire hus og eit felleshus med hengekøyer, bord, bar og kjøkken. Husa er laga av bambus og palmeblader, og kvart hus har to senger med myggnetting. Fin dusj som går på gass, og agregat for heile området var på melom seks og ti om kvelden. Etter det var det bekmørkt, kun dei sjølvlysande insekta og stjernehimmelen, ubeskriveleg. Lydar av fuglar, apekattar, andre rare dyr og insekt heile tida, men det var berre behageleg og lytte til når ein la seg i senga om kvelden. Vi fekk mat tre gonger om dagen. Frokosten var egg, banan i alle variantar, frukt, pannekaker, brød, juice og kaffe. Maten ellers var mykje suppe, friterte saker, ris, potet, kjøtt( ikkje spør meg kva kjøtt). Mykje er henta i jungelen, særleg frukta, fantastisk smak.

Andre dagen var eg, Vinter og Hugo ute på tur. Birdwatching frå eit tårn ved ei lagune og såg dei forskjellige dyra som var i laguna.Kort sagt er Laguna eit inngjerda område der dyr som er skada blir frakta til for å bli friske. Gigantrotter, like store som ein hundar, sjukt. Hjortelignande dyr og andre eg ikkje hugsar navnet på fekk vi sjå fleire gonger. Etter turen venta 5 timar med Marianna. På kvelden var vi ute på "aligatorjakt", og Vinter klarte å fange ein liten ein, svært stolt. Kom ein "inntrengar" som heitte Liam den kvelden. Hyggelig, ung advokat frå Australia.

Ellers besto oppholdet av soving i hengekøye, lesing, spansklekser, turar i skogen, hyggelege kveldar med dei andre som var der. Kom ein familie dagen etter Liam. Plutseleg var det fredag og vi skulle heim. Samme dag besøkte vi ein indiginous familie, smakte armadillo, levande maur og rista kakaobønner.

Er ganske utruleg kva dei bruker alle dei forskjellige planene til. Både i matlaging og som medisin. Blant anna kunne du tygge ein plante istaden for p-piller. Spanande.

Bussen på fredag gjekk ikkje før halv ti om kvelden, så vi hadde nokre timar å slå i hel i Coca. Liten og nett by.. mat og musikk overalt. Drakk verdas beste juice på ei sjappe, og åt kokte ekle grønnsaker på eit hotell før vi dro. Eg og Andrea hamstra sjokkis, potetgull( eller friterte bananar med salt rettare sagt), og tyggis. Var klare for å sove litt, bussjåføren meinte vi ikkje skulle det. Musikk på full guffe HEILE natta. Og då pratar vi salsa og techno. Framme i Quito rundt kl halv sju om morgonen, og tenkte at vi like godt kunne ete frokost med ein gong. Deilig frokost ved Plaza Foch( bagel med ost, pannekaker, frukt og kaffe). Gjekk heim og la meg nokre timar, sikker på at jentene mine hadde dradd med flyet til kysten. Bestemte difor med Liam frå jungelen at vi kunne ete ein plass på kvelden, rett før eg skulle møte han kom jentene mine og hadde lagt planer for kvelden. Planen vart at vi dro med Liam ut på canelaso smaking saman med Allan og Daniel, og to andre chicas. Ein heidundrande aften med mykje salsadansing. Kl tre om natta var det bare meg, Kjersti, Allan og Daniel igjen, og vi følte for kaffe på morgonkvisten. Eg oppfordra til håndbak, og konkurransen var i gong.. ein time seinare lå eg heldigvis i senga og var oppe kl åtte til frokost!

8 timar søvn på to netter, og klar for joggetur med Allan søndagen. For det hadde vi bestemt på festen. Dei andre skulle møte oss etterkvart, og her i Ecuador er det som vanleg vanskeleg å faktisk klare å møtes. Telefonar som ikkje funkar, folk som ikkje møter opp, eller møter opp på feil plass. Eg og Allan fann kvarandre etter ein halvtime leiting i skogen. Etter MYKJE fram og tilbake bokstaveleg talt, fann vi til slutt våre gode vener i parken. Dei hadde med vegetarmat som vi åt i regnet under ein parasoll. Parken vi var i er eit stygge ut frå Quito, og det er vanskeleg å få skyss ned igjen. Ingen tlf funka heller, så det var vanskeleg å ringe etter taxi. Sto våte og kalde under eit tak og venta i spenning på taxi.. etter ei stund dukka det opp ein taxi og alle sprang bort. Vi var seks, altså to for mange, og før eg fekk snudd meg sto eg og Allan igjen åleine i regnet. Prøvde å rope etter folket og spørre om jakke osv, men dei vinka hadet og ropte see you later! Blaut tvers igjennom sto dei to med minst klede igjen under taket på utedoen og banna på spansk, engelsk og norsk. Tilslutt måtte vi berre springe nedover i regnet, og her regner det ikkje LITT når det først regner. Ingen taxi før vi kom ned til hovudvegen, og det er den beste taxituren eg har hatt. Møtte dei andre heime hos Kjersti og Irlin, fekk skifta og gjekk ut for å drikke kaffe. Det hjalp.

Trøytt som berre rakkern og klar for senga tidlig, men måtte plutseleg ta inn ei stakkars jente frå Virginia som egentleg skulle bu hos naboen, men etter mykje styr endte opp i nabosenga på rommet mitt. Lang historie. Fekk plassert ho hjå ein annan familie i dag, og var svært glad for det.

Min første dag i barnehagen i dag, og det gjekk fint. Følte verkeleg dei trengte hjelp der, då det er mange ungar og få vaksne. Det er viktig at det er ein slik plass i den delen av byen. Foreldra får solgt varer på gata medan ungane er i barnehage og skule. Det er sjølvsagt svært annleis enn i Noreg. Det går stort sett i mat( kvar time!) og ungane ser ikkje ut etterpå. Dei et nemlig alle sjølv( eg hadde 1 til 2 åringane) og dei drakk seriøst suppe perfekt av koppen sin. Imponert.  Alle ungane skal ete opp uansett enten dei vil eller ikkje, og metodane for å få til det er ganske så forskjellig i frå det eg er vant til, men sånn er det. Det viktigaste er faktisk at dei får i seg mat, og med så få vaksne må det berre skje fort og gæli. Siste middagen sovna alle så og seie oppi maten og vi bar dei til sengs for siesta i 2 timer.  Nydelige og skitne skifta vi kledene medan dei sov. Då var dagen min over, og eg skulle ta bussen tilbake. Tok sjølvsagt feil buss og fekk ein times sigthseiing i Quito før eg hoppa av og utruleg nok klarte å finne rette bussen. Heim til middag og ein liten trimtur.

Phuuu.. om dykk ikkje har sovna medan dykk las alt dette, ynskjer eg alle ein gooood natt!

Klar for jungelen...!

Lite skriving om dagen, mykje som skjer! Siste nytt er at Eli har vorte solbrent.no. Vi norske jentene var etter to dager med halvegs ver klare for skikkelig parkliv i solsteiken i dag. Resultatet, til tross for 30 SPF, var rødt rødt rødt. Ja vi VEIT at sola er på det sterkeste her, men hallo, var jo bare et par timer.. mi madre sier ohlallaa, og que pasoooo?

Aloe vera er min beste venn akkurat no.

Siste dagane har vore skule, marked, ut på livet, ete middag og berre kosa oss. Joggetur med Allan i dag( ecuadorian fotballkar), før middag og verdens beste banankake som mi madre har laga,.fantastisk!

Ser fram til ei veke i jungelen, og blogger så fort eg er tilbake!

Kurs i matlaging!

Då er onsdagskurset i matlaging ferdig. Vi har laga tortillapotet( det er most potet sammen med ost, stekt i panne). Sammen med steikt egg, peanøttsaus, avocado og pølse. Veldig godt og sunt. 15 elevar trøkt inn på eit lite kjøkken.  Et mykje ris, potet og avocado om dagen, men det funker!

Spansken går greit, kjem seg for kvar dag. Har veldig lyst til å lære å danse salsa skikkeleg, så læraren har i dag anbefalt meg ein plass med privatlærar eg kan prøve etter jungelen. Ho har også prata om alle dyra som er der. Fullt mulig og svømme, berre hugs å ikkje tiss i vatnet( då kjem den berykta fisken som forsvinn opp i kroppen din). Heller ikkje svøm om du har blod på deg, det likar nemlig pirayane. Ser for meg at eg vil nyte og virkelig kose meg på den svømmeturen. Rundt 10 timer i buss om natta, før vi skal komme oss ut i jungelen med kano. Skal fortelle alt når (og om) eg kjem tilbake til Quito.

På veg tilbake frå joggings i dag, spurte eg ei jente om vegen til markedet( mini Otavalo).  Ho ville gjerne bli med og hjelpe meg med å finne kjole og prute skikkelig. Ikkje noko gringopris som ho sa. Vi stakk innom markedet og eg fekk huka tak i ein kjol, etter mykje pruting betalte eg rundt 80 NOK for den. Greit nok. Etterpå fann eg ut at eg måtte ha ein genser også, så stakk ned etter skulen. Den vart rundt 60 NOK. Pruting er nesten pålagt her,og det er ein gjensidig greie. Respekt og eit eller anna eg ikkje forstår. Om du slår til på første bud så blir dei nesten fornærma, då dei ikkje får "gi" deg rabatt. Må prøve det i Oslo, funker sikkert like bra.

No skal las chicas på ladies night og bli varta opp med altfor sterke drinkar, eg likar best cerveza, men må sjølvsagt betale for den. Rundt 10 kr for 1 liter.. bittert. Ellers har vi fått i gang fredagsfotball, noko vi er svært nøgde med.

Amazonas?

Ny veke!

Skulen arrangerer tur til Amazonas neste veke. Eg blir nok mest sannsynleg med, med læraren på slep. Ti timar i buss om natta, malariamygg, slanger og varme, kunne ikkje vore bedre. Det triste er at eg ikkje får vore med mine tre chicas den siste veka før dei dreg.

Dagen i dag har vore ganske så "normal". Tok ein løpetur i parken. Carmella lagde god suppe og potetstappe med svinekjøtt til meg før skulen. Klarte faktisk å ha ei normal samtale på spansk med læraren i dag. Fekk såpass god sjølvtilitt at eg dro i gong ei samtale med taxisjåføren i dag også. Går stort sett på kvar eg bur, kva eg gjer i Ecuador, om eg likar Quito, om han bur her og om han veit noko om Noreg. Til informasjon er taxi like vanleg som buss her, og kostar minimalt. Betaler rundt 20 nok kr for eit kvarters kjøring. Rundt 6 kr for å komme frå byen og heim igjen. Det er kort å gå, men ikkje trygt etter at det har blitt mørkt.

Har lagt ut fleire bilete på facern.  Frå vulkanturen, markedet og Quito.. :
http://www.facebook.com/editphoto.php?aid=600701&success=4&failure=0#!/album.php?aid=600701&id=772270042

Pichincha 4700 m.o.h

Dagane går fort for tida! Fredag etter skulen oppfordra girlsa frå Noreg til fotball i parken, då det var så velykka sist, og sidan eg ikkje fekk vore med på tirdag var eg svært så gira. Vi tok ein super rask buss( som går i midten av vegen), er ein slags kombinasjon av buss og trikk, til Carolina parken. Der møtte vi fleire ecuadorianske gutar som var kompiser av lærarene og dei som jobbar på skulen. Opplegget var omtrent som på Vanglers, ikkje noko system, men utruleg artig. Må nok seie at tempoet var ein del høgare, og når pusten ikkje funkar i høgda, resulterte det i ein ganske sliten gjeng. Når vi i tillegg spelte om øl vart stemninga fin. Her bruker ein mykje tid på å diskutere i løpet av kampane, samt dele opp i lag( som var omtrent som på barneskulen, om å gjere og ikkje bli valgt til slutt). Diskusjonane gjekk ofte på om det var mål eller ikkje og  kor stygge taklingar ein kunne ta før det vart frispark. Eg er blå over heile leggen, men fekk ikkje frispark. Sveitte og fornøgde tvinga vi oss inn på ein overfylt buss tilbake og kom såvidt av igjen utan å bli robba og kvelt. Utpå kvelden møttes vi for å drikke den berømte cervezaen vi spelte om. Vi fann ikkje fotballgjengen med ein gong og tok ei runde rund Playa Foch, som er uteplassområdet. Plutseleg er vi midt oppi ein slåsskamp, og er dekka av grå røyk. Tåregass er ikkje særleg behageleg, og då eg ikkje fekk puste, reagerte eg  med å springe det eg hadde. Effektive saker. Rennande auger og hosting, samt litt panikk for å ikkje å få puste er uvant ja. Møtte tilslutt dei andre og stakk på ein roleg og fin bar litt utafor turistområdet.Vi dro heim rundt midnatt då vi måtte sove ut før tur til vulkanen Pichincha dagen etter, oppmøte kl 7.

Kl 7 laurdags morgonen sto vi klare, og ecuadorian- time betyr det halv åtte. Kjørte i minibuss opp mot fjellet på smale, svingete, humpete, gjørmete vegar. Bussen klarte ikkje å dra opp dei brattaste bakkane, så eg og 5 andre vart "kasta" av medan dei andre fekk skyss eit par km opp i fjellet. Vi måtte gå. Eg bar i tillegg ein del vatn, då eg syns synd på guiden som skulle bære all mat og drikke til oss opp til toppen. Det angra eg litt på, når eg på 4000 m kjente at beina ikkje funka, hodet var tungt som bly og eg heiv etter pusten sjølv på flata. Var ein relativt kort tur på omkring 2.5- 3 timar, men dei siste metrane føltes som mil. Folk spydde, smilte, pusta og var sjukt svoltne når toppen viste seg. Vi kunne kjenne varmen frå krateteret på toppen. Dessverre var det relativt skya så vi hadde ikkje max utsikt. Litt nedanfor toppen spiste vi lunsj i ei lita hytta som minte svært om DNT hyttene i Noreg. Læraren diska opp med grønnsaker, skinke, ost og te. Han skar seg i fingern, så eg tok over guacamole-laginga. Den vart veldig god, faktisk. Alle grønnsakene og fruktene her smaker så mykje meir enn i Noreg, og er i tillegg super billige.

Turen ned gjekk overraskande fort, og vi var tilbake i Quito kl fem. Då fekk vi tid til å sove litt før vi møtte to av dei ecuadorianske fotballgutta ute på ein bar. Vi kosa oss med øl og canelaso og røykte vannpipe, noko eg tydelegvis var svært dårleg til. Ta det med ro, det var verken nikotin eller andre skumle greier i vannpipa. Etterpå gjekk vi på den "faste" danseplassen vår, der vi møtte mange frå skulen. Dansa salsa til kl vart nok, og tusla heim til senga.

Vakna opp i dag til fint ver, og vi jentene kjøpte deilig mat på butikken og hadde piknik i ein svær park/ skog litt utafor byen. På vegen inn i taxien når vi skulle tilbake klarte eg å rive opp buksa midt på rumpa, og såg ingen annan utveg enn å bli med heim til Arwen som tilbydde seg å sy den saman igjen. Då eg berre har ei bukse, var eg svært nøgd med at ho er super flink til å sy. Tusen takk! Tok taxi tilbake frå Arwen og likte drosjesjåføren så godt at eg gav han 50 cent meir enn vi hadde bestemt. Han vart super glad og fortalte at han skulle på butikken og kjøpe brød, mjølk og kylling. Perfecto sa eg, og hoppa ut. Må pugge irregulare verb no, og er stygt redd det blir tidlig kveld.

Buenos noches, me gusta brunost.

El Mercado!

Dei som hadde lyst frå skulen, kunne i dag bli med på marknad omkring 2 timar utanfor Quito. Eg sa sjølvsagt ja, til tross for litt uvel endå, men resten av gjengen var slitne og uvel etter gårsdagens ladies night out, så vi kunne alle synes synd på kvarandre.

Vi  pugga dyrenavn og andre nyttige ord saman med spansklæraren, medan vi traska rundt i møkk og sand, i tillegg til altfor mykje sol. Det kan ikkje beskrivast korleis marknader fungerer her.. dette var veldig spesielt. Dyra har det ikkje bra, og vi var litt advart på førehand. Det var kyr, esel, lama, sauer, kyllinger, kattar, marsvin, ja stort sett det meste. Folk bytter, kjøper, pruter og roper overalt. Dyra blir kasta og hengt opp her og der. Trøkka inn oppå kvarandre i små bur og fisken ligg ute i solsteiken. Ei mjølkekyr kosta omkring 250 NOK. Dei andre marknadene på same plassen var mykje betre, og her kunne du kjøpe frisk herlig frukt. Eg kjøpte meg ein rosa banan, som er nok ein eksplosjon i min munn, sjølv om favoritten endå er bananen eg åt på veg til Banjo. Vi måtte smake på ein spesialitet der, nemlig tortilla med ost. Det er egentleg ei slags maisblanding som blir fritert. Smaker litt som røsti-poteter, berre mykje betre. Det er også mykje ullklede her i tillegg til deilige linplagg. Eg kjøpte meg ein indianeraktig- alpakka genser for rundt 100 NOK, for å skli litt meir inn blant lokalbefolkningen. Blir artig å teste. Spanslæraren Julio ville undervegs gje oss noko å drikke, bra for magen påsto han. Når det er 60 prosent sprit vi får, så funkar kroppen svært så bra, så han hadde rett. Fnisande og bærande på ein grill som Julio kjøpte( påsto han skulle grille marsvin til oss), møtte vi resten av gjengen ved bussen. Min spansklærar som forsvant når Julio ville gje oss vidunderdrikka, møtte meg i bussen og krevde at vi satt ved siden av kvarandre reisa tilbake for å snakke spansk. Vi prata, ho spurte om eg hadde fått i meg alkohol, eg sa ja, bra for magen. Ho lo og rista på hodet.

Tilbake i Quito venta salsakurs. Sliten og trøytt etter ein fin dag i sola. Rød på nasen og ved godt mot.

Kva treng ein busshaldeplass til?

Eg har vore på besøk i barnehagen/skulen der eg skal jobbe. Den er sør i Quito, og svært fattig. Sør-Quito er den fattige delen av byen, og det er ganske stor forskjell  frå der eg bur.  Elevane er ungar til foreldre som ikkje har råd til skule. Foreldrene er ute på gata og sel produkta sine, medan ungane er på denne skulen. Du blir stirra på,kalt "gringos" og mange gonger peikt på når du er i denne delen av byen. Vi har fått beskjed om å ikkje ha på oss noko verdisaker, då du lett kan bli rana.

For å komme dit, må eg ta buss i 20 min. Eg og ein spansklærar tok bussen saman, og han lærte meg kva buss eg skulle ta, og korleis eg skulle komme meg på. Det er få busshaldeplassar i Quito,ingen rutetider og folk vinker langs vegen når dei vil på bussen. Då må du hoppe på i fart, sette deg ned, gå fram når du skal av, betale 1 norsk krone og hoppe av i fart. Svært effektivt.

Matforgiftinga sit endå godt i.. eg får ikkje i meg mykje mat, er småkvalm og slapp. Drista meg på skulen i dag, og skjønte fort at folk er flinke til å prate sammen her. Vaktmesteren var svært bekymra for meg, læraren til Irlin hadde uttrykt sin bekymring i går til henne, og læraren min tok meg med på kjøkkenet for å tvinge i meg 1 liter med oregano-te. Oregano blir ofte brukt mot mageproblem, og blir sett på som eit vidundermiddel. Du koker litt oregano og vatn saman, og siler ut. Det skal rense heile systemet. Alle som kom innom skulekjøkkenet spurte og viste omsorg for stakkars meg. Kjempe fint at alle på skulen veit at "the norwegian girl" Eli har problem med magen. Privatliv er oppskrytt. Virker som at problem blir løst i fellesskap her, og mat og drikke er som oftest løysinga.  Vertsmamma har prøvd å få i meg suppe, fisk, brød, frukt, te, piller og div i dag, og prater om doktor. Eg seier nei takk, og prøver å fortelje at eg har hatt det verre, treng berre litt ro!

Fekk ikkje vore med på fotball i parken i kveld, noko eg syns var veldig dumt, men det kjem vel nye moglegheiter. Har istaden sett på spansk såpeopera og søve.

Krysser fingrane for betre form i morgon, og prøver å ikkje lengte for mykje etter kaviar, brunost, lakris og vatn med smak.

Buenos noches mis amigos.

Bilete

Har prøvd å laste opp bilete på bloggen, men får det ikkje til. Har fått det til over facebook, så om dykk vil kikke er det denne linken



http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150363101715043&set=a.10150357455220043.600701.772270042#!/album.php?aid=600701&id=772270042

Banjo!

Då var eg tilbake i Quito etter ein super helgetur til Banjo, som ligg ca 4 timer frå Quito. I ein trang minibuss med salsamusikk og Michael Jackson, dro ein herleg gjeng ut av byen. Trafikken i Ecuador er ganske så vill... forbikjøyringar og bånn gass er måten å komme fram på. Også sjølvsagt tute for alt og ingenting. Smale vegar og bratte bakkar førte oss til Banjo, som er ein liten tettstad oppe i fjellet.

Vi var omkring 15 med på turen. Tyskerar, nederlenderar, amerikanerar, nordmenn, britiske og sveitsere. Vi pratar stort sett på engelsk, og drar inn nokre spanske glosar av og til.

Eg, Arwen( jente frå Noreg), og to søte jenter frå nederland meldte seg på aktiviteten canyoning, som er rapplering ned ein 50 m høg foss. Dei andre rafta eller gjekk tur i fjellet. I våtdrakt vart vi kjøyrd opp til fossen på lasteplanet til ein sprek bil. Det var berre og halde seg fast. Guiden, busssjåføren og ein spansklærar var med oss. Vi øvde i litt småfossar først, før vi rappelerte ned den største. Kalde og våte kom vi ned til hotellet, og tok ein varm dusj før vi skulle ut og ete med resten av gjengen. Havna på ein bar på slutten av kvelden, men fjortissfaktoren og den høge musikken frista ikkje så veldig, så tusla tilbake til hotellet.

Søndag var det tidlig opp, vi skulle nemlig ut og sykle! Vi skulle sykle omkring 25 km. På vegen stakk vi innom ei bru der dei som ville kunne hoppe i strikk. Mange tøffe jenter hoppa, eg var ikkje så tøff og sto over. Når vi skulle opp på sykkelen igjen, fann ikkje eg min. Fine ord frå Marcel på oppgitt sveits/engelsk " Have you lost your bicycle?" Til slutt fann vi ut at bussjåføren vår hadde lånt den, og han kom trillande forbi tilslutt. Folk hadde knapt sykla, så måtte gå av syklane i nedoverbakke. Det gadd ikkje vi som hadde sykla før og vente på, så vi delte oss opp. Deilig varm vind og frodige fjell gjorde turen super. Sveitte og fine satte vi oss i bussen og kjøyrde mot Quito igjen.

Joggings og lekser før spanskundervisninga på måndag, og ut ein tur ut for å ete i byen med jentene. Vart matforgifta og har holdt senga i heile dag. Tusla krokrygga ned på skulen i dag tidlig og sa i frå om at eg ikkje kom til timen. Vertsmamma og hushjelpen har servert meg papaya, eple og te i heile dag, svært så bekymra. Føler meg betre,og håper på at det har gått over til i morgon. Søv berre eit par timar i natt,så blir vel tidlig kveld.

Håper alle har hatt ei super helg!

In the middle of the world!

Jepp, eg har vore i sentrum, i midten, in the middle of the world,  nemlig EKVATOR. Det var faktisk ganske kult! Irlin spurte om eg ville bli med på tur med spansklæraren hennar og to andre frå skulen. Eg takka sjølvsagt ja,og i dag tidleg satte vi oss i bilen og kjøyrde ut av Quito. Etter ca ein time var vi oppe i fjella, og kunne nyte eksosfritt, nydeleg natur og utsikt. Spansklæraren syns vi burde smake på ein lokal spesialitet, så vi stakk innom ein bakgård i ein liten landsby og fekk kjøpt oss 1,5 liter( coca cola flaske) med heimebrent.

På ekvatormuseumet fekk vi prøve mange artige øvelsar og triks. Til dømes at vi var sterkare på ekvatorlinja enn utafor. Vi hadde ikkje balanse på ekvatorlinja. Og vatnet rann rett ned og ikkje rundt. Alt stemte.. veldig rart.. guiden kunne fortelje at sola var ekstremt sterk der vi var, og at alle som jobba der brukte solfaktor 100. Sola steikte frå blå himmel, eg hadde kun solfaktor 15 så vart sjølvsagt solbrent. Tørt som berre det og rundt 30 grader. Sveitte,solbrente og fornøgde kjøyrde vi tilbake til Quito. Det venta middag( pai og suppe) og ut på livet ein tur med Kjersti. Måtte heim tidleg, då eg reiser på helgetur opp i fjella, nærmare bestemt Banjo i morgon tidleg kl sju. Spanskskula fristar med rappelering ned foss, strikkhopp, rafting, ridning, sykling og fjellturar. Eg gler meg, og oppdaterer bloggen på søndag kveld!

Ha ei super helg alle saman, nyt nyt nyt.

Enpaladas og canelosa!

Varm i ansiktet etter ein strålande dag i sola. Ca 25 grader og deilig varm vind. Vandra ein tur i parken med mine to chicas frå Norge før skulen. Senga frista i går kveld, men eg måtte fint bli med ut på livet. Vi dansa salsa( prøvde) og storkosa oss. Musikken og stemninga var herleg. Fikla fælt med gitteret framfor inngangsdøra mi når eg kom heim igjen, så måtte til slutt ringe på. Vertsmamma kom trøytt ut og spurte kvifor eg kom heim så tidleg, det var jo ladies night! Her går folk ut rundt kl ni, så eg var faktisk i seng til halv eitt..

Middagen før skulen var tomatsuppe, og kjøt med spinat og heimelaga pommes frites. Vertsmamma sit ved bordet og passar på at eg et opp, og minner meg på kor viktig det er å ete før skulen, då eg lærer betre.

Spansklæraren min spurte om eg var trøytt etter festen i går, og ville ha alle detaljar. Vidare fekk eg beskjed om at det var viktig å vera utkvilt til timane, og seine kveldar kunne eg ta til helga. Eg nikka,og timen vart svært så velukka. I pausa måtte vi synge bursdagsong på norsk til ei av dei frivillige som hadde bursdag. Kake og pinjata. I kontrakten vår står det at vi er pliktige til å bli  med på bursdagfeiringar, virkar som at bursdagar er svært viktig å markere her i Ecuador.

I kveld har vi vore på tur i gamlebyen med skulen. Guiden prata på spansk, og eg forsto utruleg nok det meste. Utafor presidentpalasset spurte han om kva presidenten heiter i Ecuador. Eg kunne svare Raphael. Vidare spurte han kva som var spesielt med Raphael. Eg kunne svare at han var ung( på spansk). Dette var sjølvsagt berre flaks, då eg og vertsmamma hadde prata om akkurat dette for ikkje så lenge sidan.
Vi åt enpaladas, som er ei slags fritert pannekake med ost inni. Altfor godt. Til drikke fikk vi canelosa, som er ein spesialitet her i Quito. Det er ein slags varm te med ein rar frukt og kanel i, og sjølvsagt vodka. Varma godt i kroppen.

Natti natt..

Coctail lesson!

Drista meg ut på første joggetur i dag.. med kopi av passet( som er veldig viktig å ha med seg for ikkje å havne i fengsel.. ) i bh en sprang eg mot park a la carolina. Mykje eksos på vegen, men fann fram! Parken er super fin og stor. Kosa meg under palmene med litt mageøvelser for syns skyld, og fekk eit fotballlag springande over meg, som sa dei elska meg osv.. etter tre gonger kjente eg at det var nok elske deg kommentarar, og eg jogga heim. Artig å bli tungpusta og skjelven i beina av å springe nedover. Føler aldri eg får nok oksygen her, godt mogleg kondisen har vorte ein del dårligare, men fint å kunne ha noko å skulde på.

Ein dusj seinare og middag var eg klar for spanskskule. Var litt slapp i dag og gjorde ein del feil, fekk beskjed om å skjerpe meg. Eg nikka og prøvde så godt eg kunne.. syns læraren forventar nesten flytande spansk etter tre dagar.. jaja.. si, comprende har eg funne ut er lurt å seie.

Etter spansken var det coctail lesson på skulen. Vi gjekk tom for blandevatn, men ikkje vodkaen. Flirte godt på slutten, og tusla heim til kveldsmat. Bernardo og Gabriella og mi madre hadde på seg badekåpe og teppe fordi dei fraus sånn. Veret har vore fantastisk i dag, sol frå blå himmel og varmt. Eg og læreren min er like glade i sol, så vi tok timene ute. Det blir likevel alltid kaldt på kveldane her, noko eg syns er digg, då eg søv så godt. Dei norske jentene ville ut med dei andre på ladies night, kvar får dei energien i frå.. eg er framleis i tenkeboksen, og kjenner senga frister mest..

Buenos noches!

Salsa!

Det føles trygt å vakne opp til politiet sitt opprop utanfor soveromsvindauget. Eg forestiller meg at dei seier noko i den duren her " Skal vi gjere ein god jobb i dag"? alle svarer "JA". " Skal vi passe ekstra på dei frå Norge?" Alle svarer "JA SELFØLGELIG". Vertsmamma fortalte at dei har opprop tre gonger om dagen, så rista ho på hovudet.. tydligvis oppgitt.

Vertsmamma hadde kjøpt negro brød til meg i dag, kun for meg.. vart nesten rørt! igjen rista ho på hovudet når eg hadde eple på brødskiva istaden for syltetøy. Brødet var betre enn loff, men mistenker at det er ein del fargestoff i det.. så det skal sjå grovare ut enn det er. Smart.

Gjorde lekser og tusla nedover mot sentrum for å lese ute i sola. Møtte på Irlin og Kjersti( mine to nye vener!), og vi gjekk saman ned. Kom heim til middag som var suppe med, hald dykk fast, RASPEBALL. Eller eg trudde det var det, smakte heilt likt! Men det var faktisk grønn banan sa vertsmamma. Var ihvertfall laga på same måten, og med kjøt inni tilogmed.. smakte kjempe godt! Fekk med meg god gammeldags norsk matpakke på skulen( grovbrød med skinke og ost). Spansklæraren min smilte godt når ho såg matpakka.

4 timer hard jobbing seinare, var vi klare for salsa timer! Trudde det skulle bli super lett, det var det ikkje.. så masse rare turar( som det heiter på swingspråket). Hadde heldigvis ein meget engasjert partner( Irlin), som var mannen i forholdet. Kasta meg rundt og fekk læraren til å vise oss fleire gonger.. repite por favor!

Fantastisk sliten og heim til kveldsmat, som var middag. Kjøt og pasta. Verdas søtaste kake til dessert..

Irlin og Kjersti kom innom utpå kvelden og lurte på om eg ville bli med dei og nokre britiske folk ut på pub. Eg takka fint nei, var heilt skutt.. følte meg skikkelig kjip og asosial, men dei lovte at det kom fleire moglegheiter.. og det trur eg på. Virker som det er mange nok festglade folk på skulen ja.. i morgon er det coctail lesson, tipper eg skal lære å lage vodka battery eller noko.

God natt kjære dykk heime.. savner alle.. spesielt mi novio!

PS: Har tatt bilete i dag, og prøvde å laste opp, men det gjekk svært treigt og eg fekk det ikkje til.. skal prøve å finne ut av det fort som fy!

Seriøs spanskskule...

Oi oi oi.. sliten etter ein hard start på spanskskulen! Eg fekk tildelt ei flott dame på 46 år( eg skulle gjette kor gamal ho var, eg gjetta 30 og ho vart svært så glad for det). Ho spurte om eg kunne spansk frå før, eg sa " nada", ho svarte "oioioi". Så var vi i gong. 4 timar intens jobbing.. mest gramatikk. Personleg pronomoen, vocabulario importante, alfabeto++ .  MYKJE informasjon på ein gong jah. Alt på spansk. Spurte eg på engelsk fekk eg spansk tilbake.  Beskjed om å pugge pugge pugge+ gjere nokon oppgåver i lekse,  før eg vandra ned til resten av den solbrente gjengen. Sola har nok overraska dei fleste frivillige her, alle har solbrilleskille og fin raud farge.. eg klarte å bli solbrent avden lille turen i parken, og då hadde eg faktor 15 ..

Før spanskskulen( som byrjar kl eitt) passa vertsmamma på at eg fekk i meg næring. På menyen sto suppe med popcorn og kalvekjøtt til forett( eg var stappmett), så kom hovudretten som var innbakt kylling og ris. Fersk blåbærjuice til drikke.. mmmm..

Er framleis ganske tungpusta, krysser fingrane for at eg er aklimatisert på onsdag, så eg får rørt litt på meg før spanskskulen.

Buenos noches!

På tur i botanisk hage med vertsmamma.. :)

Vakna opp til strålande ver i dag også. Varmt og steikande sol. Stilte klokka på åtte( på ein søndag), då eg har fått beskjed om at frokosten er rundt då. Ingen var oppe, og null frokost i sikte, så eg la meg i senga igjen. Rundt ni vakna huset opp, og kaffemjølk og frukt med yogurt vart servert. Papayaen her er fantastisk!!Vertsmamma lagde også juice av appelsin og papaya, nydelig. Etter mykje spørjing frå mi side om kvar ein kan røre på seg her i byen, spurte vertsmamma om ho skulle vise meg parken der mange jogger. Eg sa sjølvsagt ja. Ho syns trening er noko stort tull, men skjønte behovet til oss rare nordmenn. Men det var ikkje aktuelt og GÅ til parken,vi skulle kjøyre bil. Trafikken her er KAOS, og det er berre og halde seg fast. Nokre spanske banneord og tuting kom vi til parken. Det er rundt 15 min og gå frå huset mitt.

Parken var stor og fin. Folk prøvde å trene( ganske artige øvelsar dei gjer her i Ecuador). Det viktigaste er tross alt å få rørt på seg. Mange som spelte fotball, dansa, sto på rulleskøyter, skata og sykla. Vi gjekk innom ein botanisk hage midt i parken,og fekk sjå masse flotte plantar. Vi lukta på ulike urter og sa navna på både spansk, engelsk og norsk. Det var også eit akvarium der, med mange stygge fisk vart vi einige om.

Tilbake i vegen min "foch" møtte eg dei to norske jentene. Vi gjekk ein tur ned i sentrum og drakk ordentleg kaffe. Vandra opp igjen til middag som var pizza! Take out pizza vel og merke, men det var digg!

Kjenner høgda og sola tek på.. spørs om det blir ein siesta no..

I morgon startar spanskkurset, og dei har også masse aktivitetar på kveldstid og i helgene. Gler meg til å lære meir spansk..

Har ikkje fått tatt bilete endå, då eg ikkje har turt å ta med kameraet utafor døra, men bilete kjem:)

På plass i høgda

Eg klarte det...lang reise, men med både film og musikk går 15 timar overraskande fort. Etter ca 4 timer rar søvn på Heathrow, starta dagen kl fem, kom meg til gaten og sovna på flyet ganske så kjapt.

Flaug inn langs strender og palmer i Miami,og oppdaga fort at ull passa dårleg. Bleik som berre det tusla eg rundt i joggebukse og singlet på jakt etter kaffe. Papir vart fylt ut, og sjølvsagt vart eg stoppa. Mannen lurte på kva i all verda eg skulle i Quito, eg kunne jo ikkje spansk. Etter hyggeleg samtale og dårleg engelsk frå nervøse meg, fortalte mannen meg kva kjærest heiter på spansk.

Flyturen til Quito var passe seig, særleg når eg hadde gått inn for å ikkje søva, det gjekk heller dårleg. Vart henta på flyplassen og fekk varm velkomst frå "vertsmammaen" min. Ho kan heldigvis mykje engelsk, spansken er litt rusten hjå meg gitt..

I dag vakna eg opp etter ei natt med mykje lyd, politistasjonen er huset ved siden av, og dei rykka ut titt og ofte. Frokosten besto av frukt, musli og yogurt. Eg vart tilbudt kaffe, takka ja og fekk ein kopp med varm mjølk. Kaffen skulle tydeligvis eg putte oppi mjølka, og folkens, pulverkaffe med mjølk istaden for vatn er ganske godt! Dei rista likevel på hovudet når eg ikkje skulle ha sukker verken på kornblandinga( som var sjukt søt frå før), eller i kaffemjølka. Middagen som er kl eitt var kjøtt og potet og verdas søtaste kake til dessert.

Har vore på omvisning i nærleiken og vorte kjent med to norske jenter som bur tvers over vegen.. heldigvis..svært så hyggelege! Etter omvisninga fekk eg beskjed om å legge meg ned på senga, då vertsmammaen syns eg var forferdeleg bleik. At eg søv og kviler er ho også veldig opptatt av. Håper sola får gjort noko med hudfarga mi, sola er ihvertfall veldig sterk her, og vi får beskjed om å smørje oss godt inn. Temperaturen er ca 20 grader, deilig. Sol og herlig varm vind. Høge fjell og frodig som berre det rundt byen.

Kultursjokk til no:

 Kan bli rana overalt høyres det ut som, gå ikkje rundt med noko verdisaker, berre litt cash.

 Ikkje mogleg å skylle ned dopapir i do.. så det er i ei bøtte ved siden av doen.

Tar ikkje av oss skoa inne

Vakthunder er like farlege for dei han held vakt for som innbruddstjuvar

Da letta flyet...

Daa var den frykta natta paa Heathrow i gong.. flyet letta fraa Gardermoen, og eg klar for mange timar reise og kjedelege timar som skal drepast..

Farvel paa Gardermoen var sjolvsagt trist, men saann er det.."faar saa ein stelle se"( sitat Siv Anita).

Gler meg til eg kan putte rumpa paa flysetet og slappe av til Miami, utan aa ligge oppaa sekken i frykt for at nokon vil ta den. Savner alle herlige folk heime, og har forelobig ikkje lykkast i aa faa nye vener, bortsett fraa han tlfmannen i British Airways..

God natt.. !